ขอบอกตรงผมเสื้อแดงใครจะทำไม่

การที่ผมเป็นเสื้อแดงไม่ใช่เพราะทักษิณหรือพรรคเพื่อไทย แต่เป็นเพราะความไม่เป็นธรรมในสังคม
ผมทำงานที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ รู้เห็นเหตุการณืทั้งหมดในปี53 แล้วเรื่องราวต่างๆที่พวกสลิ่มแมงสาป
สาดโคลนใส่ ตั้งแต่เรื่องสังฆราช เรื่องการย้ายคนไข้ เรื่องการบุกโรงบาลจุฬา ทั้งหลายเหล่านี้มันมีการว่างแผนกัน
ทั้งพวกหมอพยาบาลที่ไม่ชอบเสื้อแดง ทั้งที่ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำ แล้วสิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือการยิงคนไม่มีอาวุธ
ผมเห็นกับตาถ้าจำได้จะมีคนหนึ่งที่ไม่ใส่เสื้อและใส่กางเกงขาสั้นลายทหารนอนคว่ำหน้าในเต็นท์ เพราะคนคนนั้นตอนเช้าเข้ามาขอ
บุหรีจากผมแล้วบอกว่า (พี่ทหารมันบุกแล้ว ระวังตัวด้วย)ผมก็ให้บุหรีเค้าไปแต่ผมยังไม่เท่าไรเสียงปืนก็ดังขึ้นหลายนัด แล้วผมก็ห็นภาพคน
คนนั้นล้มไปต่อหน้าตัวเองโดยโดนยิงที่หัวและลำตัว ตั้งแต่วันนั้นผมบอกในใจตัวเองว่า(ผมจะไม่ยอมคนพวกนี้อีกแล้ว) ผมกล้าเปิดเผยตัวเอง
ไม่กลัวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับผม  แล้วสิ่งที่ผมเกลียดที่สุดคือการมีชนชั้นในสังคม คนจนคนชนบทก็คนเหมือนกัน
วันนี้ผมขอพี่น้องชาวเสื้อแดงทั้งหลายช่วยปกป้องสิ่งที่พวกเราเรียกร้องมา คือประชาธิปไตย  แล้วขอให้พี่น้องเสื้อแดงทุกจงรักกัน สามัคคีกัน

                                                                                                      ขอคารวะด้วยใจ
                                                                                                            คนจุฬา

   ปล. ขอให้พรุ่งนี้พี่น้องของเราออกไปกันให้มากๆนะครับ